گزارش تصویری (4)

بازدید ارزیابان شورای جهانی صنایع‌دستی از خاستگاه هنر زیلو میبد

ارزیابان شورای جهانی صنایع‌دستی، برای بررسی و ارزیابی ثبت میبد به‌عنوان شهر جهانی زیلو از محله بشنیغان، خاستگاه هنر زیلو این شهرستان بازدید نمودند.

به گزارش روابط عمومی فرمانداری میبد، طی برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده عصر دیروز ارزیابان شورای جهانی صنایع‌دستی، برای بررسی و ارزیابی ثبت میبد به‌عنوان شهر جهانی زیلو که وارد میبد شده بودند از محله بشنیغان، خاستگاه هنر زیلو این شهرستان بازدید نمودند.

اهالی این محله به یاد می‌آورند که روزگارانی خود و پدرانشان پشت‌دارهای زیلو می‌رفتند و پنجه بر تارهایی که برداری چوبی بود، می‌انداختند، یکی پنجه می‌کوبید و دیگری ماسوره را در بین تارها عبور می‌داد و با جدا کردن تارها با کمک هم نقوشی را می‌آفریدند، نقش‌هایی که وقتی به آن می‌نگریستند، زبان گویایی بودند که حاصل تلاش و زحمت آن‌ها را برایشان بازگو می‌کرد.

آن‌ها به یاد می‌آورند مادرانشان را که پا به‌پای آن‌ها علاوه بر پخت‌وپز و شستشو در محیط خانه، به پیچیدن ماسوره می‌پرداختند و ابزار کار را برای مردهای خانه آماده می‌کردند.

محله کنزیهای بشنیغان میبد، جایی است که روزی محل اقتصاد و درآمدزایی این شهر بود و از آغازین ساعات روز در هر خانه این محله، صدای کوبیدن پنجه می‌آمد، پنجه‌ای که با هر کوبیدنش نقوشی از زندگی و پویایی آفریده می‌شد.

در این محل استادکارانی بودند که از محلات دیگر، افرادی به نزدشان می‌آمدند و زیلوبافی را می‌آموختند و با آموختن این هنر در محلات خود، بافتن زیلو را رواج می‌دادند.

اکنون با حضور کارشناسان جهانی صنایع‌دستی، شرایطی فراهم‌شده تا فرزندان این اساتید، هنر پدران خود را که یادگار و امانتی ارزشمند است به‌گونه‌ای به نمایش بگذارند که سخن از فرهنگ و تاریخ گذشته آن‌ها بگوید، گذشته‌ای که بوی خاک نمناک شده را در ذهن تداعی می‌کند، خاکی که از آغازین ساعات روز، پدران و مادرانشان آب بر رویش می‌پاشیدند تا رفت‌وآمد بر روی آن ایجاد گردوغبار نکند و نیز خنکی هوا را هم موجب شود تا به دنبال آن بتوانند با طراوت روحی که ایجاد می‌شود، با سرزندگی پای دارهایشان بنشینند و با پنجه زدن و جدا کردن تارها، آفریننده نقوشی باشند که حاصل تلاش آن‌ها فرشینه‌ای باشد تا به زیر پای خود و بچه‌ها بیندازند و یا با درآمد حاصل از فروش آن اقتصاد خانواده خود را بچرخانند.

آن‌ها که امید آن دارند با جهانی‌شدن زیلو، رونقی در کار آن‌ها ایجاد شود تا بتوانند ادامه‌دهنده تلاش و کوشش نیاکانشان باشند، در این چند روز درودیوار محله را کاه‌گل نموده، به نظافت کارگاه‌ها و کوچه‌های محل، ایجاد کارگاهی با ابزارهای نوین امروزی و از همه مهم‌تر ایجاد پیوند و اتحادی بین خود نظیر پیوند و رابطه‌ای که در زمان‌های قدیم بین خانواده‌ها در یک محل بود و در کنار هم کار و هم زندگی می‌کردند، پرداخته‌اند.

رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی در پایان بازدید از این محله به خبرنگار ایرنا گفت: از محله «بشنیغان» بازدید کردیم که خاستگاه هنر زیلو میبد هست و این مهم است که این هنر بعد از سال‌ها هنوز ادامه دارد و در آن کارگاه‌هایی وجود دارد که هنوز فعال است، حتی کارگاهی دیدیم که گفتند قدمت 400 ساله دارد و این می‌تواند بسیار مهم باشد که نسل‌های بعد سعی دارند این هنر را حفظ کنند.